kaligrafia7

*" Duszy nie sposób nigdzie znaleźć w chwili śmierci, bo ona nie mieszka w ciele człowieka, tylko w jego celu."
*" Urodziłam się w popiołach z pożaru i nauczyłam się płonąć."
*" Mieszkam w echu drugiego życia"
*" Słowa są tą częścią ciszy, którą da się wypowiedzieć."
*" Wyczaruj mnie swymi dłońmi, Asie Trefl i pamiętaj, że nigdy nie chciałam być czarnym kotem, który w odwecie przebiegnie Ci drogę."
*" Życia nie da się zamknąć w prostej alternatywie: wszystko albo nic. Bo to jest wszystko i nic równocześnie. Zapomnij o albo-albo."
*" Myślę, że wołam do Ciebie przez całe swoje życie, przez przestrzeń czasu. Uporczywie wysyłając sygnał, pewna, że usłyszysz... Któregoś dnia."
*" Płaczę, bo człowiek całe życie szuka jakiejś przystani, ale jak już ją znajdzie, to zaraz ktoś inny zrównuje ją z ziemią."

Witam.
"Niewiele rzeczy ma na człowieka taki wielki wpływ jak pierwsza książka, która od razu trafia do jego serca" Carlos Riuz Zafon - Cień wiatru
Ciekawa jestem czy pamiętacie swoja pierwszą przeczytaną książkę? Nie mam tu na myśli Elementarza ani książek które ktoś wam czytał. Mam na myśli książkę którą przeczytaliście sami od początku do końca.
Moją pierwszą przeczytaną książką była "Kłamczucha" Małgorzaty Musierowicz. (Przeczytałam ją tylko raz) Bardzo mi się spodobała, ale nie przekonała mnie ani do lektur ani do czytania. Drugą książką która mnie trochę przybliżyła do świata książek był "Mały Książę" Antoine’a de Saint-Exupéry’ego. Do tej książki wracam dość często, sama nie wiem dlaczego, ale ona nigdy mnie nie nudzi :)
No i trzecia pozycja która spowodowała, że zaczęłam czytać książki regularnie był Harry Potter. Wróciłam do tej serii po 10 latach niestety nie podoba mi się tak jak wtedy.
No właśnie wracacie do przeczytanych książek? Ja tak i nie, ale to zostawię na inny raz.

*"Nasze otoczenie przypomina puzzle - możemy do niego pasować forma, jednocześnie okazując cząstkę innego obrazka."
*"Nigdy nie zniechęcaj nikogo, kto ciągle się rozwija, choćby nawet wolno."
*"Nie porównuj swojego życia z innymi bo nie wiesz, jaka drogę oni przeszli w swoim życiu."
*"Niektórzy nie mogą sobie pozwolić na upadek, bo wiedza, ze nikt ich nie podniesie."
*"Bo wszechświat zawsze pomaga nam spełnić marzenia, tylko my jesteśmy w stanie ocenić, jak wysoka cenę za nie zapłacimy"
*"Nie wolno zgadzać się na pełzanie, kiedy czujemy potrzebę latania."
*"Człowiek, który boi się cierpienia, cierpi z powodu tego, czego się boi."
*"Największy błąd, jaki możemy popełnić w życiu, to poddanie się lękowi przed popełnieniem błędu"
*"Kazdy początek to tylko ciąg dalszy , a księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie."
*"Jestem obok Ciebie... Znajdź mnie w słowie utkanym z najlepszych myśli."

*"Najgorsze jest zobojętnienie - pisał Mauriac - i ono przekreśla wszystko, nawet niechęć. Opętanie drugim człowiekiem przeradza się w znudzenie jego obecnością, czasem wolniej, czasem bardzo szybko, to nieuchronny los namiętności; za jego sprawa małżeństwo staje się tym, co obserwujemy niemal wszędzie. Patrząc na jedna twarz, sluchajac jednego głosu, usiłujemy przypomnieć sobie czasy, kiedy ta twarz decydowała dla nas o tym, czy na świecie jest dzień czy noc, i kiedy powietrze, którym oddychaliśmy, było nam mniej niezbędne do życia niż ten do głębi przejmujący głos. Teraz jest to twarz jak wszystkie inne: cieniutka, ledwie dostrzegalna biała kreska po bardzo starej bliźnie"
*"Każdy pomniejsza swa przeszłość, zapiera się najpiękniejszych uczuć, a może naprawdę zapomina jakie im kiedyś towarzyszyło napięcie"
*"Panny stały się teraz zuchwale. Dlatego rycerze niewieścieją. Na szczęście, nie wszyscy"
*"Wydala mi się najpierw nieszczęsną dziwaczka, zagubiona w czasie i przestrzeni, zjawa z tego świata który zniknął przed moim urodzeniem, a może nawet nigdy nie istniał w tej postaci, w jakiej mi go przedstawiono"
*"Gdy się tak wiele wie o smutku, tęskni się za kropla słodyczy"
*"Co jeden człowiek daje drugiemu? Daje on siebie, to co ma najcenniejszego, daje on swoje życie. Nie oznacza to koniecznie, ze poświęca swoje życie dla innego, lecz ze daje mu to, co w nim jest żywe: daje mu swoja radość, swoje zainteresowanie, zrozumienie, poczucie humoru, smutek. Dając w ten sposób swoje życie, wzbogaca drugiego człowieka, potęgując życie własne, potęguje także jego życie. Nie daje on aby otrzymywać; dawanie jest samo w sobie niezwykłą radością. Ale dając nie możemy nie ożywić czegoś w drugim człowieku, a to co w nim zostanie powołane do życia, wraca do dającego; naprawdę dając nie może nie otrzymać z powrotem tego co dal.
Erich Fromm"