Dawno, dawno temu, w czasach kiedy nie znano jeszcze telenoweli a komórka kojarzyła się z węglem, za siedmioma górami i siedmioma lasami, poza zasięgiem wszelkich sieci żyły dzieci, kórym opowiadano bajki wieczorami. W związku z powszechnym analfabetyzmem historie te przechodziły z ojca na syna w formie ustnej i doszło do nieodwracalnych deformacji. Dzieła odnowy tego gatunku podjął się Andrzej Waligórski, ktoś inny napisał muzykę a efekt tych poczynań chciałbym dzisiaj przedstawić.

Jaś i Małgosia

Bajka 1

Kariera Marysi

Okoliczności naszego poznania były dosyć niezwykłe. Spotkaliśmy się bowiem na oddziale zakaźnym zakopiańskiego szpitala pod koniec lat siedemdziesiątych, student historii z UJ i himalaista studiujący na ASP. Skazani na kilkutygodniowe sąsiedztwo dzieliliśmy czas na lekturę, grę w karty i opowiadania. Maciek kilka tygodni  wcześniej wrócił z wyprawy więc było o czym gadać. Musiał być w kręgach polskich himalaistów znany skoro do szpitala dostarczono mu list z powołaniem na pierwszą polską zimową wyprawę na Mont Everest.  Pierwszy opuścił szpital ale spotkałem go kilkakrotnie w Krakowie, bo tam obaj studiowaliśmy. Potem tylko z prasy i telewizji mogłem dowiadywać się o jego kolejnych sukcesach: zdobytych ośmiotysięcznikach, zimowych wejściach na szczyty czy też wejściach nowymi drogami. W świecie himalaistów był postacią nietuzinkową.

Wielu z nas zastanawia się co jemu podobnych gna w góry mimo iż ryzyko jest tak olbrzymie. Ja również próbowałem sobie odpowiedzieć na to pytanie do chwili kiedy stwierdziłem, że takie rozważania nie mają sensu bo ja tego w życiu nie doświadczyłem. W necie zobaczyłem wywiad, który przeprowadził z nim przed laty Edek Miszczak. Jego sceneria była niezwykła bo nakręcono go na zakopiańskim dworcu kolejowym, w miejscu w którym przed laty mały Maciek żegnał ojca wyruszającego na ostatnią wyprawę.

http://tvnplayer.pl/programy-online/ludzie-w-drodze-odcinki,1222/odcinek-0,rozmowa-z-maciejem-berbeka,S00E00,18551.html

Trudno mi wyobrazić sobie jak on żegnał się z bliskimi przed wyjazdem. W pamięci mam inny wywiad, sprzed 25 lat. W telewizyjnym studiu siedział z córeczką na kolanach i usłyszałem deklarację, że nigdy już w tak wysokie góry nie pójdzie. Opowiadał że zdobył szczyt ale jego powrót się opóźnił i znalazł namiot już po zapadnięciu ciemności, czyli cudem uratował życie. Nie dotrzymał słowa i w następnym roku znów uczestniczył w wyprawie. Po 25 latach wrócił w to samo miejsce, bo zdobył wówczas wierzchołek dwadzieścia metrów niższy.

Przed wyjazdem mówił, że wejściem na szczyt  człowiek cieszy się godzinę, góra dwie, a więc czy dla tego warto ryzykować życie?.  Jeśli dobrze zrozumiałem w czasie ostatniej wyprawy został by towarzyszyć temu, któremu zabrakło sił. To jakby wbrew zasadom o których mówił w wywiadzie. Był przecież ratownikiem górskim i to zapewne zadecydowało o jego postępowaniu.

Jest mi smutno. Odszedł dobry człowiek.

Więcej na http://niechgramuzyka.blogspot.com/

W samo południe walczył Gary Cooper nie tylko o miasto ale również o piękną Grace Kelly. Oj działo się wówczas (w 1952 roku). Postanowiłem przenieść pojedynek do roku 1965 i uczynić go zupełnie bezkrwawym, wszak muzyka łagodzi obyczaje. Na przeciw siebie staną nie największe gwiazdy ówczesnej rockowej sceny muzycznej czyli The Beatles i The Rolling Stones, ale zapomniani nieco Herman's Hermits i The Byrds. Co z tego wyniknie?

HERMAN'S HERMITS - NO MILK TODAY

THE BYRDS - HAVE YOU SEEN HER FACE

HERMAN'S HERMITS - WONDERFUL WORLD

THE BYRDS - TURN! TURN! TURN!

HERMAN'S HERMITS - THERE'S A KIND OF HUSH

THE BYRDS - MR. TAMBOURINE MAN

Mam nadzieję, że zrobiło się cieplej!

Więcej na http://niechgramuzyka.blogspot.com/

Początki mojego zainteresowania muzyką wiążą się z najbardziej nowoczesnym urządzeniem w moim domu. Był to głośnik. Dawał on spore możliwości wyboru programu. Wybór był prosty, mogłem słuchać programu pierwszego bądź wyłączyć urządzenie. Z nowoczesnych urządzeń mieliśmy jeszcze rower i tarkę. Muzykę z Zachodu poznawałem z opóźnieniem, jak większość rodaków. Utwory, które dzisiaj przedstawię docierały stosunkowo szybko. Cenzura nie miała problemu bo są instrumentalne. Zacznę od grupy The Shadows, ikony tego gatunku. Przekonacie się jednak, że konkurencja była spora. Na końcu odgrzeję zieloną cebulę. Jak postaracie się o ziemniaczki i kefirek to będzie uczta. Miłego słuchania.

The Shadows - Apache

Santo & Johnny - Sleepwalk

Johnny and the Hurricanes - Red river rock

The Ventures - Walk don't run

Chet Atkins - Yakety axe

The Dakotas - The cruel sea

The Tornados - The telstar

Fleetwood Mac - Albatros

Booker T & the MG's - Green onions

Redagowanie tego bloga zmusza mnie do poszukiwań na You Tube. Przy tej okazji przesłuchuję znajdujące się tam filmiki i czasem odkrywam coś nieznanego a ciekawego. Trzy dni temu słuchałem koncertu, który bardzo mi się podobał. Na wstępie zaszufladkowałem o jako folk z krajów zakaukaskich, bo język brzmiał obco a polifoniczne chórki podobne były do muzyki gruzińskiej czy też chorałów w Kościele wschodnim. Wykorzystując ogromne zasoby sieci zdobyłem informacje o wykonawcy i okazało się, że wschodni  trop jest fałszywy bo wywodzi się on z Korsyki. Moje wiadomości o tej wyspie były dosyć ubogie. Wiedziałem, że korsykańskie korzenie miał Napoleon Bonaparte i że wyspa była przedmiotem rywalizacji francusko-włoskiej. Jej mieszkańcy posługują się językiem zwanym corsu i walczą o autonomię. Nie o polityce chciałbym pisać tylko przybliżyć wam kulturę tego regionu. Oczywiście ekspertem w tej dziedzinie nie jestem ale może kogoś skłonię do spędzenia wakacji w tym regionie. Wyobraźcie sobie kolację w restauracji z taką muzyką.

nowsze brzmienie

 Więcej na http://niechgramuzyka.blogspot.com/