Zdzislaw_55

Mianem Latin Jazzu określa się fuzję  jazzu z muzyką latynoską. Najpierw powstała jego wersja afrokubańska (lata 40-te) a w latach 60-tych jazzmani zainteresowali się bossanovą czyli muzyką o korzeniach brazylijskich. Prekursorami tego nurtu byli m.in. Antonio Carlos Jobim i Sergio Mendes. Polubiłem ten gatunek głównie za sprawą Stana Getza. JesT to muzyka przy której można świetnie się zrelaksować ale również bawić. Myślę, że zabrzmi świetnie późnym wieczorem jak i jutrzejszego poranka.

SERGIO MENDES - MAS QUE NADA

ANTONIO CARLOS JOBIM I HERBIE HANCOCK - WAVE

JOE HENDERSON QUARTET - A FELICIDADE

STAN GETZ & JAO GILBERTO QUINTET - CORVOCADO I O GRANDE AMOR

DESAFINADO - TOM JOBIN, PATH METHENY, JOE HENDERSON, CHARLIE HADEN I AL FOSTER

Więcej na http://niechgramuzyka.blogspot.com/

Polsko - amerykańskie kontakty mają tak długą historię jak USA. Ciągnęło tam naszych od początku istnienia tego państwa. Symbolem współpracy stali się Pułaski i Kościuszko. Potem swojej szansy życiowej szukało tam kilka pokoleń naszych rodaków. Stosunkowo niewielu zrobiło tam prawdziwą karierę, Amerykanie jako sojusznicy nie zawsze się sprawdzili i nie do końca sprawdzają (irytuje mnie, że znowu będę musiał się starać o ich wizę a dodatkowo będę musiał za nią zapłacić) a mimo wszystko uważamy ich za zaprzyjaźniony naród i kraj. Tamtejsi zrobili na mnie dobre wrażenie i podobne musi być zdanie naszych muzyków, którzy wyjeżdżają i próbują tam zaistnieć. Nie jest to zadanie łatwe, bo na tym rynku muzycznym konkurencja jest olbrzymia. Największe osiągnięcia w tej materii mają jazzmani znad Wisły. Znalazłem dziś nagrania świadczące o udanej współpracy. Rzecz dotyczy szanowanego przeze mnie Keitha Jarreta i Jana Garbarka. Pierwsze ich wspólne nagrania pochodzą z roku 1976 czyli nie jest to rzecz nowa. Słucha się tego przyjemnie. Zapraszam nie tylko miłośników jazzu.

Keith Jarrett & Jan Garbarek - Country

Keith Jarret & Jan Garbarek - My song

Więcej na http://niechgramuzyka.blogspot.com/

Gdyby jakieś poważne pismo ogłosiło plebiscyt na gitarzystę wszechczasów to powstałaby całkiem spora lista kandydatów. Zastanawiam się na kogo ja bym głosował, czy byłby to Jimi Hendrix, Eric Clapton, Jimi Page, Mark Knopfler  czy może ktoś z bluesmanów czy artystów młodego pokolenia… oj, trudny by to był wybór. Pytanie dotyczące najlepszego gitarzysty grającego na tym instrumencie ale akustycznym spowodowałoby konsternację wiele osób interesujących się  z muzyką. W tym wypadku na liście znaleźliby się jazzmani i gitarzyści z kręgu muzyki klasycznej. Nieco to dziwne bo każdy gitarzysta zaczyna grę na instrumencie akustycznym a repertuarem jest muzyka rozrywkowa. Powodem takiej sytuacji są mniejsza ekspresja tradycyjnego instrumentu oraz uboższe brzmienie.

Są jednak muzycy, którzy ukochali ten instrument i mają sporo sympatyków.  Przed laty byłem pod wrażeniem koncertu „Piątkowy wieczór w San Francisco” w wykonaniu Johna McLaughlina, Paco de Lucia i Ala Di Meoli. Niedawno poznałem Tommy Emmanuela. Jest moim rówieśnikiem a pochodzi z Australii.  Jest samoukiem, który nie zna nut. Stosuje technikę zwaną „fingerstyle”. Polega ona na graniu linii basu (kciukiem prawej ręki),  melodii, akordów i dogłosów perkusyjnych w tym samym czasie. Jego solowe popisy brzmią dzięki temu jak występ zespołu. Oprócz techniki Tommy zaimponował mi muzykalnością i wrażliwością. Słucham go z wielką przyjemnością czego i wam życzę.

Zacznę delikatnie

Somewhere over the rainbow

Beatles medley

Blue Moon

W tym nagraniu pokazuje pełnię możliwości techniki

Tommy Emmanuel, Frank Vignola i Gary Mazzaroppi – Karawana

Mój kolega informatyk edukując dzieci korzysta z programu "Mistrz klawiatury". Dzieciaki stukają z zapałem aby otrzymać najwyższą z możliwych nagród czyli piątkę.  Dzisiejszy bohater, Leszek Możdżer jest mistrzem klawiatury ale nieco innej, bo jest pianistą. Nie  zwróciłbym jednak na niego uwagi gdyby imponował tylko biegłością czyli szybkością. Nazwałem go czarodziejem bo za pomocą prostego instrumentu potrafi wyczarować przepiękne klimaty. Potrafi też być niezwykle oryginalnym, nadać utworowi własne, niepowtarzalne piętno. Po prostu jest artystą. Celowo zrezygnowałem z jego interpretacji Chopina a skupiłem się na kompozycjach znanych przeciętnemu odbiorcy.

Kinga Preis i Leszek Możdżer - Grande valse brillant

Ten sam utwór solo

Smells like a teen spirit - z repertuaru Nirvany

Prawo i pięść - komp. Krzysztof Komeda

Dziecko Rosemery - kompozycja Krzysztofa Komedy

Więcej na http://niechgramuzyka.blogspot.com/

W czasach PRL-u wielu czekało na godzinę 13-tą. Tylko babcie meliniarki nie lubiły tej godziny. Obojętna była miłośnikom "Przemysławki" i degustatorom fioletowego trunku. "Trójkowi" słuchacze wiedzieli, że o 13.00 jest powieść a potem "Powtórka z rozrywki". Czy uda mi się odtworzyć klimat tych audycji?

Rozpoczyna Irena Kwiatkowska. Lubiłem gdy czyta powieści

Irena Kwiatkowska - Mikołajek

Jan Kaczmarek - Babie lato

Jacek Federowicz - Kolega kierownik

Rycerzy trzech

Krzysztof Jaroszyński - Z pamiętnika trenera "Gra bez piłki"

Maciej Zembaty - Jestem twój

Fronczewski i Ross - Rossmówki

Andrzej Waligórski - Szlaban

Piotr Fronczewski - Kobietę trzeba trzymać krótko

Więcej na http://niechgramuzyka.blogspot.com/